صفحه اول - فیلم ها - نقد و یادداشت - ویدئو - هنرمندان - جدول فروش - نویسنده ها - جدول ارزشگذاری نویسندگان

پرسش و پاسخ   |  درباره ما   |   تماس با ما   |   تبلیغات  |   ماهنامه سینمایی «برش های کوتاه» (جدید)

انتخاب رنگ پس زمینه صفحه: 

پربیننده ترین نقدها و یادداشت ها

سی نت  >> اخبار و مطالب  >> مشاهده متن اخبار

تنهایی یک دونده‌ی استقامت / 9 نکته درباره‌ی ستاره‌ای به نام نوید محمدزاده به قلم امید روحانی / بازیگری که هنوز اشتباه نکرده است و خسته‌گی نمی‌شناسد، صبح ها جلوی دوربین و عصرها و شب ها در دو نوبت روی صحنه تئاتر

:: 4 آذر 1396  6:29:36 PM  ::

سی نت: 1. نمی‌شود نگفت و نپذیرفت که اگر نه همه آینده‌ی بازیگری سینما در ایران، دست‌کم بخش مهمی از آن اوست. همه به او چشم دوخته‌اند و به او امید دارند. راه‌حل خیلی از بن‌بست‌ها و نقش‌آفرینی‌هاست. انتخاب اول است و عدم حضورش گاهی به عقب افتادن شروع فیلم‌برداری بعضی از فیلم‌ها منجر می‌شود. نقش‌هایی را نجات داده است و به آنها «کاراکتر» بخشیده است، به آن‌ها زندگی داده است.

2. خسته‌گی‌ناپذیر است و پر از انرژی. گاهی صبح‌ها را به بازی در نقشی سینمایی می‌گذراند، نقشی برون‌ریز و فعال و پر از حرکت و عصرها و شب‌ها، طی دو نوبت پشت سر هم، نمایشی سنگین را اجرا می‌کند بی‌آن‌که اثری از خسته‌گی، تکرار، کم‌تحرکی در کارش پیدا شود. خسته‌گی نمی‌شناسد نه از آن رو که هنوز جوان است. که هست- بلکه بیش‌تر به این خاطر که عاشق است و در راه رسیدن به «پرسونا»ی بازیگری‌اش و به کمال و مدارج و مراحل بالاتر.

3. با همه‌ی درخشش‌اش در سینما، در «عصبانی نیستم» (رضا درمیشیان)، «ابد و یک روز» (سعید روستایی)، «خشم‌وهیاهو» (هومن سیدی) و «بدون تاریخ بدون امضا» (وحید جلیلوند) که برای او یک جایزه‌ی بازیگری جشنواره‌ی ونیز را به ارمغان آورد، اما مرد تئاتر است. خاستگاهش تئاتر بوده و اولین درخشش‌هاش در تئاتر. نمی‌شود او را در «آخرین نامه» (مهرداد کوروش‌نیا)، «یک دقیقه سکوت» (آیدا کیخایی(، «پچ‌پچه‌های پشت خط نبرد » (اشکان خیل‌نژاد) فراموش کرد، به‌خصوص همین آخری که بخش مهمی از قوتش او بود و تپش آن و سرزندگی و طراوت متنی که بارها اجرا شده بود و اندکی کهنه به نظر می‌رسید. هنوز هم آدم تئاتر است. در صحنه می‌درخشد. تمرکزی مثال‌زدنی دارد و جذبه‌ای مثال‌زدنی و محبوبیتی کم‌نظیر.

4. در تئاتر هنوز اشتباه نکرده است. درواقع این توانایی را دارد که حتا به نقش‌هایی جان و طراوت و تازگی بخشد که دیگرانی نتوانسته‌اند و نشده است. حتا در «مرد بالشی» یا «دل سگ» که هر دو بارها اجرا شده‌اند و یا دیگرانی که آن‌ها هم خوب بوده‌اند اما اجراهای او به یاد مانده است و خلاقانه و اصیل و مناسب بوده‌اند.

5. در سینما هم هنوز اشتباه نکرده است. هرچند هنوز زمان زیادی نگذشته است. همین نقش‌های سینمایی برای او پرسونایی ساخته‌اند که با این پرسونای سینمایی شناخته می‌شود و نه حتمن با نقش‌آفرینی‌های درخشانش در تئاتر. همین چند نقش سینمایی‌اش او را برجسته و یگانه ساخته‌اند و او را به صف اول بازیگری رسانده‌اند.

6. هنوز می‌شود گفت که بخت و اقبال و تصادف بوده که نقش‌هایی در سینما به او پیشنهاد شده که نوع بازی برون‌ریز، هیجانی، طوفانی و حتا انفجاری او را می‌طلبیده و همین نوع بازی از او «پرسونا»ی بازی سینمایی‌اش را ساخته است. جوان‌های جسور و سنت‌شکن، عصبی، انفجاری و مردان واکنش‌های سریع و صریح و عصبی. خشم و هیاهو و عصبیت در چشم ما، میمیک، حرکت‌های ریز عصبی در عضلات صورت و لب‌ها و... چشم که همه‌ی قدرت او در درآوردن این نقش‌ها به کنترل او در کار با چشم‌ها و نگاه است. با نگاه و با عمیق شدن درواقع نقش را و شخصیت را به دیدن خود می‌برد، بخشی از خود می‌کند و با انفجار بیرون می‌ریزد. اوج این بازی در «لانتوری » (رضا درمیشیان) است و در هر دو نوع بازی که گاه در آن انفجار عصبی و پرتحرک است و گاه فقط در عمق نگاه.

7. هنوز فرصت نشده که بازی درون‌ریز، درون‌گرا و یا درونی‌شده‌ای را در نقش‌آفرینی‌های او شاهد باشیم. یک تجربه «خفه‌گی» (فریدون جیرانی) کافی نیست، اما برای شروع و دست یازیدن و یک آغاز، خوب و قابل قبول است.

8. اما در تئاتر و صحنه‌های نمایش با نوید محمدزاده دیگری روبه‌رو هستیم. آنجا او چندان نمی‌تواند از چشم و میمیک صورت، تکان‌ها و پرش‌های عضلانی کنترل‌شده و خشم درونی و عمیق نهفته در چشم‌ها بهره بگیرد. در تئاترهاش او را با همه‌ی بدن، حرکت‌های حساب‌شده و بازی درون‌گرا و گاه خاموش می‌بینیم. بازیگر کاملی که هم می‌خروشد و هم می‌تواند لحظاتی ساکت و آرام گوشه‌ای بنشیند و فضای نمایش را با حضورش بسازد. می‌تواند بدود و بی‌آن‌که با صدای بلند و فریادش بخروشد و خشم عیانش را نشان دهد، همه‌ی حسرت و خشم و عصیانش را در یک سکوت طولانی نشان دهد. در تئاتر او دیگر با «پرسونا»ی ساخته شده‌ی سینمایی‌اش زندگی و کار نمی‌کند. بلکه بازیگر پرتوان کاملی است که همه‌ی حساسیت‌هاش را در چشم‌ها و پرش‌های عضلانی و کنار لب‌هاش جمع نمی‌کند بلکه با کلیت فیزیکش، با هوش سرشار و خلاقیت یگانه‌اش کار می‌کند و... می‌درخشد.

9. همه چیز تازه آغاز شده است. تا این‌جا ، فقط شروع کرده و درواقع خودش را گرم کرده؛ آماده‌ی شروع مسابقه‌ای طولانی، استقامت، ماراتن.

..............................
امید روحانی

................................................

  هنرمند مرتبط :

نوید محمدزاده        >> مشاهده اطلاعات کامل این هنرمند

پرونده های ویژه سی نت از دوره های برگزاری جشنواره فیلم فجر

::  نقل مطالب و عکس های اختصاصی سی نت بدون ذکر منبع، نام نويسنده و نام عکاس ممنوع است  ::

صفحه اول  |  فیلم ها  |   هنرمندان   |   نقد و یادداشت  |  نويسنده ها   |  ویدئو  |  پرسش و پاسخ   |  درباره ما  |   تماس با ما  |   جدول فروش   |   تبلیغات

ماهنامه سینمایی «برش های کوتاه» (جدید)

::  سردبیر: احمد شاهوند  ::