اوج و فرودهای تیم ملی فرانسه در ادوار تاریخ برگزاری جام جهانی
سی نت:
فرانسوی ها در طول تاریخ برگزاری جام جهانی و همینطور مسابقات جام ملت های اروپا اوج و فرودهای وحشتناکی را تجربه کرده اند. از عدم حضور چند دوره پشت سر هم در جام جهانی گرفته تا حضور در نیمه نهایی و کسب عنوان قهرمانی در چند دوره پشت سر هم. تیم ملی فوتبال فرانسه چند رو گذشته، برای دومین بار قهرمان جام جهانی شد. تقریبا با همان ترکیبی که دو سال قبل میزبان یورو 2016 بود و تا فینال هم آمد اما مغلوب تیم عجیب و غریب پرتغالی شد که ستاره اش کریستیانو رونالدو را همان اوایل بازی به دلیل مصدومیت از دست داد. به این بهانه نگاهی اجمالی خواهم داشت بر عملکرد تیم ملی فوتبال فرانسه در ادوار تاریخ جام جهانی و چند دوره جام ملت های اروپا.
1930 تا 1982
از اولین دوره برگزاری جام جهانی (1930) تا سال 1954، منهای یک دوره (1950) که خروس ها در جام حضور نداشتند، آن ها در همه دوره ها نیز در همان مرحله اول حذف شدن و توفیقی به دست نیاوردند. در سال 1958 که بازی ها به میزبانی سوئد برگزار می شد فرانسه با درخشش ژوست فونتین که با به ثمر رساندن 13 گل رکوردی عجیب و دست نیافتنی را به ثبت رساند، موفق شدند با شکست 6 بر 3 آلمان غربی، بر سکوی سوم جام جهانی بایستند. پس از آن تا سال 1982، باز هم فرانسوی ها موفق نبودند. آن ها در جام های جهانی 1962، 1970 و 1974 حتی موفق به حضور در مرحله نهایی نشدند و در جام 1966 و 1978 هم در مرحله گروهی نتوانستند صعود کنند. نکته جالب توجه این است که از سال 1930 تا سال 1966 که فرانسه سه بار در مراحل گروهی حذف شد، تنها پیروزی اش برابر مکزیک بوده است: 1930، 1954 و 1966.
1982 تا 1986
از سال 1982 تا پایان سال 1986 فرانسوی ها دوران طلایی را با هدایت میشل هیدالگو (تا 84) و هنری میشل پشت سر گذاشتند. در جام جهانی 1982 اسپانیا، آن ها در حالی که در مرحله نیمه نهایی در وقت های اضافه برابر آلمان غربی سه بر یک پیش بودند، به فاصله 18 دقیقه مانده تا پایان بازی، دو گل دریافت کردند تا ضربات پنالتی تعیین کننده فینالیست آن دوره باشد. در ضیافت پنالتی ها هم آلمان ها در پنالتی ششم و با بی دقتی ماکسیم بوسیس، پیروز شدند و فرانسه که خستگی بازی نیمه نهایی را با خود همراه داشت، در رده بندی هم نتوانست از پس لهستان برآید و به رتبه چهارم جام جهانی اکتفا کرد.
فرانسه سال 1984 میزبان جام ملت های اروپا بود و موفق شد با ستاره های آن زمان خود (میشل پلاتینی، پاتریک باتیستون، لوئیز فرناندز، ژان تیگانا، آلن ژیرس، مانوئل آماروس، ژول باتس، ماکسیم بوسیس، دومینیک روشه تو، یانیک استوپیرا و ...)پس از پیروزی سه بر دو برابر پرتغال در وقت اضافه در فینال هم اسپانیا را شکست داده و برای اولین بار قهرمان شود و تقریبا با همین ستاره ها، فرانسه در جام جهانی 1986 هم بسیار عالی ظاهر شد و موفق شد در یک چهارم نهایی برابر بهترین برزیل آن سال ها در ضربات پنالتی پیروز شود. فرانسوی ها درست همانند سال 1982 در نیمه نهایی برابر آلمان غربی شکست خوردند و اینبار در رده بندی با نتیجه چهار بر دو برابر بلژیک پیروز شدند و در سکوی سوم ایستادند. دو دوره جام جهانی و یک دوره جام ملت های اروپا، دوران طلایی فرانسه در دهه هشتاد بود.
1988 تا 1996
میشل پلاتینی هرچقدر در دوران بازی، کلیدی ترین مهره تیم خود بود، اما در زمان سرمربیگری تیم ملی کشورش، بدترین نتایج را کسب کرد. تیم ملی فرانسه در زمان هدایت پلاتینی (1988 تا 1992) نه تنها در دو دوره جام ملت های اروپا (1988 و 1992) به موفقیتی دست نیافت بلکه نتوانست به مرحله نهایی جام جهانی 1990 هم صعود کند.
ترکیبی از بازیکنان تازه وارد و باقی مانده های نسل طلایی اواسط دهه هشتاد، عملا جواب نداد. حضور بازیکنانی چون مانوئل آماروس، لوئیس فرناندز در کنار جوانانی چون اریک کانتونا (که بعدها با بی مهری سرمربی های بعدی مواجه شد)، دیدیه دشان، لورن بلان، ژان پیر پاپن و ... در کنار هم نتوانستند تیم ملی فرانسه را به جایگاهی برسانند.
حتی ژرار هولیه هم که هدایت فرانسه را در بازی های مقدماتی جام جهانی 1994 بر عهده گرفت، با وجود اریک کانتونا و دیوید ژینولا هم نتوانست مجوز حضور در مرحله نهایی جام جهانی را به دست آورد. فرانسوی ها در روز آخر حتی با یک تساوی برابر بلغارستان می توانستند به جام جهانی صعود کنند که نتیجه را دو بر یک به تیمی واگذار کردند که آن سال شگفتی ساز جام جهانی نام گرفت.
1996 تا 2000
با روی کار آمدن امه ژاکه، تیم ملی فرانسه هم متحول شد و با نسل جدید، در جام ملت های 1996 بار دیگر به دوران اوج خود بازگشت. آن ها در نیمه نهایی جام ملت های اروپای سال 1996 در ضربات پنالتی برابر تیم ملی چک (شگفتی آن دوران)، شکست خوردند و نتوانستند به فینال برسند. امه ژاکه مربی فرانسوی ها که دو بازیکن درجه یک و البته جنجالی فرانسوی ها اریک کانتونا و دیوید ژینولا را به تیم ملی دعوت نکرده بود، در جام جهانی 1998 که در خاک فرانسه برگزار می شد، با ستاره هایی چون زین الدین زیدان، دیدیه دشان، لورن بلان، لیلیان تورام، مارسل دسایلی، لیزارازو، فابین بارتز و ... موفق به کسب جام شد.
روژه لومه که تیم قهرمان فرانسه را از امه ژاکه تحویل گرفته بود، در جام ملت های اروپای 2000 هم قهرمان کرد تا فرانسوی ها دو سال رویایی را پشت سر بگذارند. لومه در فینال دراماتیک یورو 2000 که تیمش یک بر صفر از ایتالیایی ها عقب بود، به فاصله ده دقیقه سه تعویض طلایی انجام داد. سیلوین ویلتورد، رابرت پیرس و دیوید ترزه گه به زمین آمدند. یک دقیقه مانده به پایان بازی ویلتورد دروازه ایتالیا را گشود، کار به وقت اضافه کشیده شد و دیوید ترزه گه با پاس دیدنی رابرت پیرس دروازه ایتالیا را به آتش کشید و فرانسه با گل طلایی قهرمان شد.
2000 تا 2004
بار دیگر دوران افول و البته کوتاه فرانسه آغاز شد. مدافع عنوان قهرمانی با هدایت روژه لومه، در جام جهانی 2002 کره جنوبی و ژاپن، حتی موفق به به ثمر رساندن یک گل نشد و به طرز فجیعی خیلی زود از رقابت ها کنار رفت. تیمی که زیدان را در دو بازی ابتدایی خود برابر سنگال و اروگوئه در اختیار نداشت و در بازی آخر مقابل دانمارک با وجود اینکه زیدان بهترین بازیکن زمین شد، دو بر صفر شکست خوردند تا وداعی زودهنگام و تلخ با جام داشته باشند.
2004 تا 2006
سانتینی که مربیگری فرانسه را در جام ملت های 2004 بر عهده گرفته بود، موفق شد تیم را بار دیگر به دوران خوبش برگرداند هرچند که فرانسه متحول شده در یک چهارم نهایی اسیر قهرمان عجیب و غریب آن دوران یعنی یونان شد و با یک گل شکست خورد.
بار دیگر تغییر سرمربی و آمدن ریموند دومنش خرافاتی باعث شد تا فرانسوی ها در جام جهانی 2006 آلمان، خوش بدرخشند. دومنش تا بازی فینال اعتقادی به استفاده از دیوید ترزه گه نداشت. با پافشاری هواداران و در حالی که بازی یک بر یک در جریان بود، ترزه گه دقیقه 110 به میدان آمد. یک دقیقه بعد، اخراج تاریخی زیدان اتفاق افتاد و در ضربات پنالتی هم ترزه گه پنالتی اش را خراب کرد و جام به همین راحتی از دست فرانسه رفت ... شکستی تلخ و تاریخی برای تیمی که می توانست برای دومین بار قهرمان جهان شود.
2006 تا 2012
باز هم شروع دوران افول دیگر. فرانسوی ها هم در جام ملت های اروپا 2008 و هم در جام جهانی 2010 حتی موفق به صعود از گروه خود نشدند. حتی دومنش خرافاتی هم نتوانست فرانسه را در جام جهانی 2010 نجات دهد.
2012 تا ؟
در جام ملت های اروپای 2012 لورن بلان یکی از ستاره های سال 1998 هدایت فرانسه را بر عهده داشت و موفق شد تیم را به مرحله یک چهارم نهایی برساند. در این مرحله فرانسه چاره ای جز شکست برابر قهرمان آن سال ها یعنی اسپانیا نداشت. هوگو لوریس، کریم بنزما و فرانک ریبری در تیم آن دوره حضور داشتند.
دیدیه دشان دیگر ستاره فرانسه 1998 مربیگری کشورش را در جام جهانی 2014 بر عهده گرفت و فرانسوی ها که تیم خوبی نشان داده بودند در مرحله یک چهارم نهایی برابر تیم یکدست و درجه یک آلمان و قهرمان آن سال تسلیم شدند. دشان استخوان بندی تیمش را برای جام ملت های 2016 تقریبا حفظ کرد و در خاک خود فرانسه را به فینال رقابت ها رساند. شکست تلخ برابر تیم عجیب و غریب پرتغال که رونالدو را همان ابتدای بازی به دلیل مصدومیت از دست داده بود، هنوز برای فرانسوی ها جای سوال دارد.
خروس ها عزمشان را جزم کردند تا قهرمان جام جهانی 2018 شوند. چند روزی از قهرمان فرانسه با هدایت دشان نگذشته است. آیا طبق تاریخ، دوران افول تیم یکدست فرانسه سررسیده است؟ آیا ستاره های این تیم انگیزه ای برای قهرمانی در یورو 2020 خواهند داشت؟ تاریخ قضاوت خواهد کرد.
