بیوگرافی:

متولد 16 دی 1346
مدرک تحصیلی: دیپلم
او بازيگري را از سال 1358 در سن 12 سالگی با نمايش «گندم هاي خونين» آغاز كرد و بعد از بازي در چند نمايش ديگر در سال 1360 به گروه تئاتر حوزۀ انديشه و هنر اسلامي پیوست و نمایش های ایوب، بهلول و بند را در حد تمرین کار کرد که هیچ یک به اجرا نرسید. در سال 1362 برای نخستین بار بازیگری جلوی دوربین فیلمهای 16 میلیمتری «وارث» و «سرباز کوچک» را تجربه نمود.
در سال 1363 فیلمبرداری و کارگردانی دو فیلم کوتاه هشت میلیمتری با عناوین «انتظار» و «روزمزد» را نیز به تجارب خود افزود.
همچنین پس از موفقیت در چندین مرحله آزمون، یک دورۀ یکساله را در واحد دوبلاژ صدا و سیما در حضور اساتیدی همچون زنده یادان عزت ا... مقبلی و پرویز نارنجی ها و نیز جلال مقامی و ژرژ پطروسی گذراند و در این مدت، گفتار متن حدود بیست فیلم مستند را اجرا نمود.
پس از آن به خدمت سربازی رفت و در این دوران نیز نمایش های «حماسۀ سوسنگرد» و «توطئه» را بازی و کارگردانی کرد.
سرانجام اولین حضور جدی حسین یاری جلوی دوربین سینما با بازی در فیلم O منفی در سال 1368 رقم خورد. اما توقیف این فیلم و فیلم بعدی وی یعنی «در مسلخ عشق» به کارگردانی کمال تبریزی و همچنین حذفیات نقش کوتاهش در فیلم «هور در آتش» اثر تحسین شدۀ عزیز ا... حمیدنژاد، باعث شد که تماشاگران سینما و تلویزیون، نخستین بار از طریق فیلم – مجموعۀ «آتش در خرمن» ساختۀ سعید حاجی میری با چهرۀ او آشنا شوند.
در ادامه و با حضور در چند فیلم دیگر دفاع مقدس، به عنوان بازیگر این گونۀ سینمایی شناخته شد و نهایتاً برای بازی در فیلم «آخرین مرحله» سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را از چهاردهمین جشنواره فیلم فجر دریافت کرد.
پس از کسب این جایزه، عیار بازیگری اش را با تجربۀ ایفای نقش های متنوع در فیلم‌های نوگرای «سرعت» و «دنیای وارونه» آزمود و تکامل هنرش را در فیلم مهم «بلوغ»، آخرین ساختۀ مسعود جعفری جوزانی به معرض نمایش گذاشت. این فیلم که برای نخستین بار طعم تحسین جدی منتقدان سرسخت سینما را به او چشاند، دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش اول مرد را از هجدهمین جشنواره فیلم فجر برایش به ارمغان آورد.
علیرغم اینکه بازی درخشان یاری در فیلم «بلوغ»، حضور پر رنگ تر او را در عرصه سینما نوید می داد، اما این موضوع به دلیل اشتغال طولانی مدت وی به بازی در مجموعه های تلویزیونی «مریم مقدس»، «روشن تر از خاموشی» و «شب دهم» تا چند سال محقق نگردید.
اما بازی چشمگیر و زیبایش در نقش حیدر خوش مرام در مجموعه موفق و پرمخاطب «شب دهم» که نوروز 1381 و مقارن با ماه محرم از شبکه اول سیما پخش شد، او را به اوج محبوبیت و شهرت رساند. به دنبال آن با نامزدی دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد در جشنواره بیست و یکم فیلم فجر برای بازی در فیلم «نغمه»، در زمرۀ بازیگران مطرح سینما قرار گرفت.
اما یاری از اواسط سال 1382، با بداقبالی هایی مواجه شد که حضورش در آثار سینمایی را به تأخیر انداخت. فیلم «عروس افغان» دچار وقفه های متعددی در فیلمبرداری گردید و به جز نمایش های معدودی که در جشنواره داشت، هرگز اکران نشد.
انتخاب او از سوی ناصر تقوایی برای بازی در نقش افسر عراقی در فیلم «چای تلخ» می رفت تا موقعیت تازه ای را برایش رقم بزند، اما این فیلم علیرغم طی مراحل طولانی ساخت دکور در شهر آبادان و گذر از مرز 60 درصد از فیلمبرداری طی سه ماه، به دلایلی از جمله بروز اختلافاتی میان تهیه کننده و کارگردان، متوقف گردید و با وجود هزینه های بالای مصروفه برای نگهداری دکور آن، تاکنون از سر گرفته نشده است.
همچنین یاری قرار بود در مجموعه عظیم «در چشم باد» به کارگردانی مسعود جعفری جوزانی، ایفاگر یکی از نقش های اصلی باشد که وقفه های طولانی بین مراحل ساخت این مجموعه، نهایتاً او را از بازی در این کار منصرف ساخت.
فیلم «دم صبح» نیز که در جشنواره های متعددی شرکت کرده و صاحب جایزه شده بود، به دلیل حضورهای بین المللی اش از شرکت در بخش مسابقه سینمای ایران در بیست و چهارمین جشنواره فیلم فجر محروم ماند و یاری شانس دیده شدن در جشنواره را از دست داد؛ اگر چه به خاطر بازی تأثیرگذارش در همین فیلم که در سینمای ایران، رنگ پرده به خود ندید، موفق به دریافت جایزۀ بهترین بازیگر جشنواره مذهب امروز ایتالیا گردید.
فیلم «شهرآشوب» ساختۀ یدا... صمدی که به عنوان فیلم افتتاحیه در جشنواره بیست و چهارم فجر به روی پرده رفت، هرگز اکران نشد و مجموعه تلویزیونی آن هم، علیرغم توجه زیادی که مسئولان تلویزیون در شروع کار نسبت به آن نشان می دادند و حتی به دلیل اهمیت موضوع، مراسم افتتاحیۀ ویژه ای برایش تدارک دیده بودند، به دلیل اختلافی که بر سر مالکیت فیلمنامه اش پیش آمد، متوقف ماند و بخش های ساخته شدۀ آن هیچ گاه از تلویزیون پخش نشد. هر چند بعدها فاز اول داستان آن را محمدحسین لطیفی با فیلمنامه ای از حامد عنقا تحت عنوان «نردبامی بر آسمان» و با حضور عواملی دیگر ساخت که در سال 1388 به روی آنتن رفت.
اما بازی در دو فیلم مهم «میم مثل مادر» و «اقلیما» طی سال 1385، دوباره نام یاری را در سینما مطرح کرد؛ با این وجود این فیلمها هم نتوانستند جایگاه شایسته ای را برای او در سینما فراهم کنند و حضور در فیلمهای نه چندان مطرح «کتونی سفید»، «کیمیا و خاک» و «پرنده باز» حرکت رو به جلویی برای او محسوب نمی شد. اگر چه بازی روان و باورپذیرش در نقش یک معلم ورزش در فیلم «کتونی سفید» باعث انتخاب او به عنوان بهترین بازیگر جشنوارۀ کشتی نوح مسکو گردید.
در طی این سالها که حضور یاری در سینما کمتر به چشم می آمد، او در تلویزیون حضور پر رنگ تری داشت. سال 1386 نقش بن حور، جوانی یهودی را در مینی سریال «گیلعاد» بازی کرد که پس از دو سال توقیف و با جرح و تعدیل هایی در سال 1388 به روی آنتن رفت و به دلیل تصمیم ناگهانی مسئولان تلویزیون برای پخش آن و تبلیغات اندکش، کمتر دیده شد. اما در ماه رمضان سال 1387 با ایفای نقش داداشی در مجموعه تلویزیونی «مثل هیچکس» ساختۀ عبدالحسن برزیده، توانست مخاطبان بسیاری را با خود همراه کند.
طی دو سال اخیر، بازی در نقش های پلیس مدرن مجموعه «هوش سیاه» و عکاس مدلینگ مرموز مجموعه «قلب یخی» که استقبال گستردۀ مردم را در پی داشت، جلوه های دیگری از توانمندی های یاری را عرضه نمود.
اما اکران فیلم پر ستارۀ «سعادت آباد» در سال 1390، جرقۀ دیگری در کارنامۀ بازیگری حسین یاری بود. بعد از مدت ها یک اثر استاندارد سینمایی باعث شد که منتقدان بازی او را مورد توجه و تحسین قرار دهند.
نامزدی او برای دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد جشنواره فیلم فجر طی دو سال اخیر برای بازی در فیلمهای نه چندان مطرح «پاریس تا پاریس» و «یک سطر واقعیت» اگر چه با واکنش های متفاوتی روبرو شد، اما به نوعی نشانگر بلوغ بازیگری حسین یاری است. بازیگری که در ژانرهای مختلف نقش آفرینی های متنوعی داشته و استاندارد بازیگری را حتی در فیلمهایی با بضاعت اندک فیلمنامه و ساختار، حفظ می نماید.
«ابرهای ارغوانی» ساختۀ سیامک شایقی، تازه ترین اثر سینمایی حسین یاری است که احتمالاً نخستین نمایش آن در سی و یکمین جشنواره فیلم فجر خواهد بود.
او این روزها مشغول بازی در فصل دوم مجموعه تلویزیونی «هوش سیاه» و فصل سوم مجموعه ویدئویی «قلب یخی» است. ...