صفحه اول - اخبار - فیلم ها - نقد و یادداشت - ویدئو - هنرمندان - جدول فروش - نویسنده ها - جدول ارزشگذاری نویسندگان

پرسش و پاسخ   |  درباره ما   |   تماس با ما   |   تبلیغات  |   ماهنامه سینمایی «برش های کوتاه» (جدید)

انتخاب رنگ پس زمینه صفحه: 

پربیننده ترین  مطالب هفته اخیر

سینما شبکه (سی نت)  >> اخبار و مطالب  >> مشاهده متن اخبار

مهارت در حرکت بر روی دو لبه نقش آفرینی / یادداشت نیما بهدادی مهر برای کارنامه آتیلا پسیانی به بهانه بازی در سریال "یه تیکه زمین"

:: 27 آذر 1391  1:12:18 PM  ::

نیما بهدادی مهر

سینما شبکه (سی نت): آتیلا پسیانی از جمله بازیگران شاخص برای ایفای نقش های کمدی و جدی است. بازی های وی ضمن رعایت چارچوبه های حسی مماس با شرایط طبقاتی نقش، می تواند یک اتفاق مهم باشد. در واقع نقش آفرینی های وی ممکن است ویژگی عجیب و غریبی نداشته باشند، از گریم خاصی بهره نبرند یا واکنش های برونی خاصی را نطلبند اما بازهم بازی با نگاه های درست پسیانی در شرایط ویژه حسی که شخصیت با آن روبرو می شود یا نوع بیان و اوج و فرودهایی که در لحنش به کار می گیرد و مکث و طمانینه ای که در جهت انتقال یک حس درونی به مخاطب از آن بهره می برد نمایانگر توانایی های بازیگری مهم در سیمای جمهوری اسلامی است. بازیگری که نکته جالب تحول جایگاه دراماتیکش از بدمن های زیر ژانر موسوم به اکشن جاسوسی- امنیتی به سوی شخصیت های مثبت، خاکستری و منفی در آثار ملودرام و کمدی خانوادگی در یک و نیم دهه اخیر، برخی از نقش آفرینی های طلایی و به یاد ماندنی از سوی وی را در قاب تصویر به یادگار گذاشته است.

در ادامه به مهمترین نقش آفرینی های تلویزیونی پسیانی اشاره می شود:

دیوار: بازی آتیلا پسیانی در مجموعه پلیسی دیوار دو جنبه رفتاری را دربرمی گیرد. سرهنگ یونس اگرچه در برخورد با مجرم قاطعانه عمل می کند و قانون گرایی صرف را حتی در رویارویی با برادر زنش در پیش می گیرد اما آنجایی که در مقابل خود، پسرش را می بیند اقتدار پدرانه را با عطوفتی قابل لمس همراه می کند و جلوه ملموسی از دوگانگی خصایص شخصیتی یک سرهنگ وظیفه شناس و پدر مهربان ارائه می کند. ایفای نقش سرهنگ یونس باز هم شایستگی های فنی بازیگری را نشان می دهد که همگامی نابی میان حس و تکنیک ایجاد کرده است و لازمه های نقش آفرینی در موقعیت های دراماتیک خاص را دریافته است. به گونه ای که برای نمایش اقتدار یک پلیس از جنبه های برون گرایانه ای چون اکت های بدنی بزرگ نمایانه دوری می کند و با یک بازی لحنی شاخص و ایجاد هماهنگی میان تغییرات فرمی چهره با زبان بدن در موقعیت های متفاوت و خلق یک لحظه طلایی در اجرا ذهن مخاطب را درگیر هنرنمایی خود می سازد.

خداحافظ بچه: آنجایی که قابلیت های درونی نقش به مایه های روشنی از گرایش اجرایی به سوی خلق لحظه ها و موقعیت های کمیک نزدیک است بهترین گزینه جهت قابل باور سازی لحظات حسی نقش آتیلا پسیانی است. موقعیت دراماتیک آقا خسرو در مجموعه خداحافظ بچه نیز به وضوح از شرایط جدیت و امردهی به فرمان بری از سر استیصال و نزدیکی ماهیت فرمی اجرا به شرایطی کمیک تغییر وضعیت می دهد و در چنین موقعیتی است که هنر پسیانی در حفظ چهارضلعی دراماتیک نقش بسیار نمایان است. شوهر مخفی یک زن که به تازگی بچه آورده، نمایش شرایطی که خسرو در منزل خود دارد، رویارویی با لیلا و شوهرش و سرانجام نوع دوگانه برخوردی که با مجتبی دارد همگی با مهارتی خیره کننده از سوی پسیانی اجرا شد.

زیرهشت: در مجموعه ای که هسته مرکزی درام پیرامون امیر جعفری شکل گرفته بود حضور ملموس آتیلا پسیانی در نقش امیر علی به یک برگ برنده دراماتیک بدل شد. ایفای نقش یک زندانی که هنوز جوهره معرفت و انسانیتش خشک نشده و در سکانس های مواجهه با عطا نقش یک هدایتگر را دارد در بازی درونی و حساب شده پسیانی جا افتاد و ارزش های اجرایی این بازیگر را بار دیگر به اثبات رساند.

چاردیواری: ایفای نقش تقی تاکسی بازهم این نکته را به اثبات رساند که برای درآوردن حس های مورد نیاز در یک موقعیت کمیک حتما نباید از کمدین بهره برد. آتیلا پسیانی در این نقش چنان خواستنی بود که کسی به یاد نقش آفرینی های خوبش در آثار دیگر نمیفتاد. در پرتو این بازی شمایل ناب یک مرد ایرانی آذری که از قواعد لهجه در جای درست بهره گرفت و مناسبات درستی با افراد خانواده اش داشت تثبیت شد. تکیه کلام ناسلامتی شما معلمی یکی از شاخصه های بارزی بود که بازی پسیانی را در میان جامعه جاانداخت.

رستگاران: شمایل پدرخوانده وار شایسته و سکوت و کاریزمای خاصی که بر این شخصیت حاکم بود مجال مناسب دیگری برای درخشش پسیانی به وجود آورد. نگاه های عمیق پسیانی در شرایط ویژه، کاریزمایی که در هنگام رویارویی شایسته با خجسته در ذهن و جان مخاطب نفوذ می کرد و نیز نوعی ویژگی خاص در اجرای پسیانی که تا حدودی باعث شکل گیری موجی همدلانه پیرامون شایسته می شد سبب به یاد ماندن یکی از بدمن های ناب ملودرام های خانوادگی تلویزیون شد.

زیر تیغ: نقشی که قرار بود اکبر عبدی ایفاگر آن باشد به دلیلی نامعلوم به آتیلا پسیانی سپرده شد اما نتیجه این ریسک آنچنان اقناع کننده بود که دیگر کسی از هدررفت فرصت طلایی دوئل میان عبدی و پرستویی صحبت نکرد. فرم اجرای پسیانی نوعی باورپذیرسازی حالت های رفتاری یک مرد نمونه ای ایرانی را دنبال می کرد که هم مراودات دوستانه اش با اوس محمود جذاب به نظر می رسید و هم تعصبی خاص روی برادرش داشت. این تعصب و تاثیرپذیری از برادر بزرگتر به زیبایی در صحنه زد و خورد دو دوست قدیمی خود را نشان داد و مرگ اوس اکبر در آن تصویر برداری خاص، پایانی درخشان بر بازی پسیانی در این مجموعه را رقم زد.

گمگشته: وجه اول اهمیت نقش، به دوپارگی حسی آن باز می ‌گردد. توانایی پسیانی در ایفای این نقش سخت نیز بسیار ستودنی است؛ به این علت که هم از لحاظ لحن باید به دو شیوه آوایی می‌ رسید و هم از منظر زبان بدن، دوگانگی ملموسی را در رفتار نمایش می ‌داد. تغییر ملموس رفتارهای حاجی پس از جا به ‌جایی او و دزد نیز باید به گونه ‌ای صورت می ‌گرفت تا اطرافیان و آشنایان حاجی به آن پی نبرند و درست همین جاست که بازی ماهرانه پسیانی در بازتاب خونسردی و سردرگمی توأمان نقش بسیار چشم‌ نواز است.

پرونده های ویژه سی نت از دوره های برگزاری جشنواره فیلم فجر

::  نقل مطالب و عکس های اختصاصی سینما شبکه (سی نت) بدون ذکر منبع، نام نويسنده و نام عکاس ممنوع است  ::

صفحه اول  |   اخبار  |  فیلم ها  |   هنرمندان   |   نقد و یادداشت  |  نويسنده ها   |  ویدئو  |  پرسش و پاسخ   |  درباره ما  |   تماس با ما  |   جدول فروش   |   تبلیغات

ماهنامه سینمایی «برش های کوتاه» (جدید)

::  سردبیر: احمد شاهوند  ::