صفحه اول - فیلم ها - نقد و یادداشت - ویدئو - هنرمندان - جدول فروش - نویسنده ها - جدول ارزشگذاری نویسندگان

پرسش و پاسخ   |  درباره ما   |   تماس با ما   |   تبلیغات  |   ماهنامه سینمایی «برش های کوتاه» (جدید)

انتخاب رنگ پس زمینه صفحه: 

پربیننده ترین نقدها و یادداشت ها

سی نت  >> اخبار و مطالب  >> مشاهده متن اخبار

نگاهي به فيلم "پايان نامه"

خنده بازار

:: 9 خرداد 1390  3:47:52 PM  ::

حمید سلجوقی

سی نت: در ذهنم مرور می کنم اولین تیترهای روزنامه ها و خبرگزاری ها را در مورد"پایان نامه". اولین روایت ها در زمان پیش تولید اینچنین بود: سیاسی ترین فیلم تاریخ سینمای ایران ساخته می شود. بعد حامد کلاهداری گفت: سیاست نه، این یک فیلم پلیسی - جنایی است. مدتی گذشت و باز همه گفتند: "پایان نامه" سیاسی است و در این میان حتی شنیده می شد که یک درام با ته مایه ی سیاسی است. اما هیچکدام نبود!

فیلم، عجیب کمدی شده است. فقط دیدم و خندیدم! ما ایرانی ها گاهی وقت ها آنقدر نابغه هستیم که نمی توانیم از عالم کمدی خارج شویم. سیاسی می سازیم، مردم می خندند ... ملودرام می سازیم، مردم می خندند ... پلیسی - جنایی، دلهره، روشنفکرانه، عاشقانه، تاریخی - مذهبی و ... می سازیم و مردم می خندند! آن وقت می گویند ایرانی ها را سخت می شود خنداند.

فیلمنامه:
یک فیلمنامه ی فوق العاده ضعیف. بدون داشتن حتی یک خط روایی ساده با شخصیت پردازی صفر. فیلمنامه ای که بهتر بود سفارشش را به کس دیگری می دادند. فیلمنامه ای که ساختار نمی شناسد و نتوانسته حرف جدی را طوری بزند که بیننده باور کند. حالا مثلا به فکر واداشتن بیننده که بماند. شخصی که در سینما کنار من نشسته بود خیلی از شخصیت های این فیلم خوشش آمده بود. وقتی علت را پرسیدم گفت: چون همشون کله خرابند! حرف "پایان نامه" حرف سی دقیقه است. یعنی ریتم فیلم با مشکل اساسی روبروست و حجم عظیمی از تعلیق فیلم ناشیانه است. چهار دانشجوی گیج آواره ی خیابانند و در طول فیلم درگیر یک سری جریانات سیاسی می شوند ...

بازیگران:
بازی هیچ کس قابل قبول نیست. متاسفانه فیلمنامه طوری است که نمی تواند به من بیننده تصویر کامل و بدون ابهامی از شخصیت ها ارائه بدهد تا من بفهمم آیا بازیگر شخصیت را خوب شناخته یا نه. اساسا شخصیتی وجود ندارد که شخصیت شناس بخواهد. فقط یک تیپ سازی از جوان دانشجوی امروزی البته آن هم بنا به زعم فیلمنامه نویس دیدیم.

کارگردانی:
افتضاح! هیچ بعدی از کارگردانی حامد کلاهداری جلب توجه نکرد بجز اشتباهاتش. بجز تک تک پلان های ناقصش، میزانسن ضعیفش و ... گشتم در این فیلم یک سکانس با ساختار درست (اعم از بازی، دوربین، میزانسن، متن و...) پیدا کنم که به این نتیجه رسیدم: گشتم نبود، نگرد نیست.

هی فراستی می گوید سکس پنهان و هی ما زیر لب می گوییم: مودب باش منتقد عزیز. اما با کمی دقت می توان این وجه پنهان را در "پایان نامه" دید.

می دانید مشکل ما این است که هیچوقت برای شعور بیننده خط کشی نکردیم. نگفتیم این خط میانگین ماست و هر فیلمی که زیر این خط قرار گیرد یعنی به شعور بیننده اش بی احترامی کرده است.
مشکل مدیران این است که تفکراتشان، نیازها و خواسته هایشان را با هر عنوانی به جوان فیلمساز تلقین می کنند. اینکه جوری که ما می خواهیم بساز تا ما هم حمایتت کنیم. همانطور که به مردم تلقین می کنیم که: مردم "پایان نامه" را دوست خواهند داشت. یا اینکه آن جماعتی که در هنگام نمایش فیلم در جشنواره دست زدند و سوت زدند و ... هیچ کدامشان سینمافهم نبودند، آن ها اغتشاشگر بودند.

من از "شکلات داغ" کلاهداری هم خوشم نیامد اما دلم برای کلاهداری می سوزد. چون کلاهداری و کلاهداری ها، هملت های جامعه ی امروزند. قربانیان جامعه ی تفکراتی سینمایی ما. تفکراتی که در آن برای فون تریه دلسوزی می کنیم و برای کلاهداری ها در صورتی دل می سوزانیم که آنطوری که ما می خواهیم بسازند.

لطف سینمای ایران به جوانان معمولا به دو شکل است:
1- اگر می خواهی بیکار و گرسنه نمانی، یک فیلمفارسی بساز و اسمش را با این فرمول انتخاب کن: هر چی دلت خواست+ها
2- فیلم آبروند بساز. فیلم آبرومند یعنی آن فیلمی که ما بخواهیم. ما هم تا می توانیم حمایتت می کنیم ... چی؟ برای این که بفروشد چکار کنیم؟... ای بابا، کاری ندارد که! یک فرش قرمز راه بینداز و شام هم جوجه کباب بده، هر چه خودرو و سایر ابزار و ادوات در فیلمت استفاده شده بود را به مردم جایزه بده و ... فوق فوقش چهل و دو سالن در کل کشور به تو می دهیم و شش، هفت سالن به فیلم های دیگر.

راستی جوان فیلمساز ایرانی، اگر با سیاست های ما - که هیچ وقت و هیچ جا درست و کامل تعریف نشده - کنار نیایی از زمین و زمان بر سر راهت ممیزی نازل می کنیم. مثل عبدالرضا کاهانی.

پیشنهاد من بیننده به حامد کلاهداری این است: دغدغه های خودت را بساز، آن وقت می شود به آن گفت فیلم.
پی نوشت: مطلبی که خواندید نقد "پایان نامه" نبود. به نظرم "پایان نامه" را می شود در یک کلمه تفسیر کرد: خنده بازار.

پرونده های ویژه سی نت از دوره های برگزاری جشنواره فیلم فجر

::  نقل مطالب و عکس های اختصاصی سی نت بدون ذکر منبع، نام نويسنده و نام عکاس ممنوع است  ::

صفحه اول  |  فیلم ها  |   هنرمندان   |   نقد و یادداشت  |  نويسنده ها   |  ویدئو  |  پرسش و پاسخ   |  درباره ما  |   تماس با ما  |   جدول فروش   |   تبلیغات

ماهنامه سینمایی «برش های کوتاه» (جدید)

::  سردبیر: احمد شاهوند  ::