New Page 1

سی نت

 

صفحه اول - فیلم ها - نقد و یادداشت - ویدئو - هنرمندان - جدول فروش - نویسنده ها - جدول ارزشگذاری نویسندگان

پرسش و پاسخ   |  درباره ما   |   تماس با ما   |   تبلیغات  |   ماهنامه سینمایی «برش های کوتاه» (جدید)

انتخاب رنگ پس زمینه صفحه:  Back-White Back-Orange Back-Green Back-Brown Back-Blue Back-Gray Back-Blue Back-Yellow

جستجوی      در    

cinetmag.com - Advertise

جدیدترین شماره

ماهنامه سینمایی

«برش های کوتاه»

ویژه چهل نقش ماندگار

تاریخ سینما و تلویزیون ایران

.................................................

>> خرید نسخه الکترونیکی:

«فیدیبو»   |   «جار»

>> آرشیو شماره های گذشته

 

جدیدترین نقدها و یادداشت ها

arrow  روح زمانه / یادداشت مهرزاد دانش به مناسبت سالروز تولد رخشان بنی اعتماد

arrow  آزاده نامداری اولین و آخرین قربانی این ماجرا نیست/ یادداشت نزهت بادی برای درگذشت آزاده نامداری

arrow  تجربه‌ی لذت بخش تلاقی سینما و نقاشی/ یادداشت آرش عنایتی برای فیلم «The round up» ساخته میکلوش یانچو

arrow  بانو لیلی / یادداشت احمد شاهوند برای فیلم «بی همه چیز»

arrow  رمانتیسم کلیشه ای و کهنگی / یادداشت کوتاه احمد شاهوند برای فیلم «رمانتیسم عماد و طوبا»

arrow  نچندان راضی کننده در شروع، امیدوارکننده و کنجکاوی برانگیز در پایان / یادداشت احمد شاهوند برای قسمت اول "قورباغه"

arrow  چه کسی ستاره «خائن کشی» خواهد شد؟ / امیر جدیدی، مهران مدیری، حمید فرخ نژاد یا حامد بهداد؟

arrow  لذت بازی ... / سرمقاله احمد شاهوند برای انتشار پرونده ویژه بهترین فیلم های دهه نود سینمای ایران در ماهنامه سینمایی «برش های کوتاه»

arrow  شکوه یک جدایی / یادداشت سیدرضا صائمی برای فیلم «جدایی نادر از سیمین» به عنوان بهترین فیلم دهه نود سینمای ایران

arrow  پرهيز از رويا پردازی / یادداشت عزیزالله حاجی مشهدی برای فیلم «خانه پدری» به عنوان دومین فیلم برتر دهه نود سینمای ایران

 

پربیننده ترین نقدها و یادداشت ها

  New Page 1 New Page 1

فروش فیلم های روی پرده

:: به تومان ::

799,916,000

1 - شین

>> جدول کامل  -  فروش سال 0

New Page 1 New Page 1

تولیدات جدید

درب

درب ( هادی محقق)

بازیگران: هادی محقق، محمدظاهر اقبالی و روح الله برزگر

ضد

ضد (امیرعباس ربیعی)

بازیگران: مهدی نصرتی، لیلا زارع، لیندا کیانی، نادر سلیمانی، مهشید جوادی، روزبه رئوفی، مجید پتکی، عماد درویشی، شیرین آقاکاشی و جواد خانی

شهرک

شهرک (علی حضرتی)

بازیگران: ساعد سهیلی، کاظم سیاحی، مهتاب ثروتی، همایون ارشادی، رویا جاوید نیا، شاهرخ فروتنیان، مرتضی ضرابی، ساقی حاجی‌پور

۲۸۸۸

۲۸۸۸ (کیوان علیمحمدی، علی‌اکبر حیدری)

بازیگران: حمیدرضا پگاه، شیرین ‌اسماعیلی، مرتضی ‌اسماعیل ‌کاشی، سیاوش مفیدی، ساناز ‌مصباح، رضا داوودوندی، شیوا فلاحی، عادله ‌گرشاسبی، نرگس ‌محمدی، علی اوجی با یاری: حامد کمیلی، هادی ‌حجازی‌فر، امین ‌حیایی، کامبیز ‌دیرباز، سام ‌درخشانی، احمد ‌مهرانفر، کوروش ‌تهامی، سعید ‌چنگیزیان، کامران ‌تفتی، رامین ‌ناصرنصیر، میلاد ‌رحیمی

موقعیت مهدی

موقعیت مهدی (هادی ‌حجازی‌فر)

بازیگران: هادی ‌حجازی‌فر، ژیلا شاهی، وحید ‌آقاپور

شب طلایی

شب طلایی (یوسف حاتمی‌کیا)

بازیگران: محمدحسن ‌معجونی، یکتاناصر، مریم ‌سعادت، بهناز ‌جعفری، مسعود ‌کرامتی، سوگل ‌خلیق، بهناز ‌جعفری، سینا ‌رازانی، علی باقری، امیر محمدی، بابک ‌بهشاد، ناصر ‌هاشمی، بهادر ‌مالکی، زهرا ‌بهروزمنش، شکوفه ‌هاشمیان، علی پاشا، نساء افرنگه، پانته آ کیقبادی، فرسیما میرچی، سارینا یوسفی، علیرضا ساره درودی

هناس

هناس (حسین دارابی)

بازیگران: مریلا ‌زارعی، بهروز ‌شعیبی، وحید ‌رهبانی، سیاوش ‌طهمورث، سولماز ‌غنی، امین ‌میری، علیرضا نایینی، کوثر حیدری

ماهان

ماهان (حمید شاه حاتمی)

بازیگران: همایون ارشادی، رامین ناصرنصیر، امیررضا نظری، نگار جوکار و وحید رحیمیان

برف آخر

برف آخر (امیرحسین عسگری)

بازیگران: امین ‌حیایی، لادن ‌مستوفی، مجید ‌صالحی و نوشین مسعودیان

علفزار

علفزار (کاظم دانشی)

بازیگران: پژمان ‌جمشیدی، سارا ‌بهرامی، ستاره ‌پسیانی، ترلان ‌پروانه، مهدی زمین پرداز، عرفان ‌ناصری، یسنا ‌میرطهماسب، مائده ‌طهماسبی، رویا ‌جاویدنیا، فرخ ‌نعمتی، مهران ‌امام ‌بخش، ستایش ‌رجایی‌نیا، صدف اسپهبدی، متین حیدری نیا، محمد ‌معتضدی، بنیامین نوروزی، آدرینا توشه، حسین ولی‌زاده، علی امیرخلیلی، محمدمهدی احدی، ارشیا، توکلی، سپهر گندمی

>>  مشاهده لیست کامل تولیدات جدید

سی نت  >> اخبار و مطالب  >> مشاهده متن اخبار

سینمای ایران و تنوع ژانر/ یادداشت خواندنی کیوان کثیریان

:: 19 شهریور 1392  4:40:04 AM  ::

سالن سینما

سالن سینما

 

سی نت: به گمان من ژانرهای سینمایی براساس فطرت بشری برچسب خود را روی فیلم‌های سینمایی زده‌اند. نیاز ذاتی انسان به ترس، گریه، خنده، هیجان، عشق و نظایر آن باعث شده ژانرها، فیلم‌ها را بر همین اساس دسته‌بندی کنند.

اما توجه کلیت سینمای ایران به تنوع ژانر در مقاطع مختلف، هرگز متعادل و متوازن نبوده است. گاه ژانر حادثه، گاه سینمای جنگ، گاه سینمای وحشت و در دوره‌هایی ملودرام و البته رومنس، اکشن، کمدی و سینمای جنگ، غالب تولیدات سینمای یک سال را تشکیل می‌دادند. معمولا هم اگر سینمای ایران در حوزه ژانر تعادل ندارد، بخشی از آن به شرایط اجتماعی و سیاسی و البته به شرایط ممیزی بازمی‌گردد؛ هراز گاهی یکی از انواع سینمایی چندسالی صدرنشین می‌شود و بعد که جایش را به یک نوع دیگر داد تا مرحله حذف پیش می‌رود. زمانی موج فیلم‌های کمدی - معمولا سبک – سینمای ایران را فرا گرفته بود و حالا دو، سه سالی است به تعداد انگشتان یک دست هم فیلم کمدی ساخته نمی‌شود. یا در زمانی دورتر سینمای وحشت با محوریت مرحوم خاچیکیان پرطرفدار و سرگرم‌کننده بود و حالا گرچه در سینمای دنیا هنوز فیلم‌های پرشمار و پرمخاطبی در این ژانر ساخته می‌شود ولی در سینمای ایران سال‌هاست به آن بی‌توجهی می‌شود. همچنین سینمای نوآر و جنایی و معمایی و پلیسی و دادگاهی که یا نداریم یا با نازل‌ترین کیفیت تولید می‌شود. ژانر جنگی هم که روزگاری حرف اول را در سینمای ایران می‌زد، سال‌هاست به لحاظ کمیت در پایین‌ترین وضعیت خود قرار دارد. همچنین است اوضاع ژانر اکشن و حادثه‌ای.

از عناوین دیگری که ژانر نیستند ولی به غلط با این عنوان طرح می‌شوند مثل سینمای کودک، اجتماعی، سیاسی، دینی و امثال آن حرفی نمی‌زنم که این‌ها بسترهایی برای بروز ژانر هستند و نه خود ژانر.

اما اساسی‌ترین دليل این بی‌تنوعی در سینمای ما به گمانم پیش‌بینی‌های نادرست از سلیقه و ذائقه مخاطب ایرانی است. بعضی – اعم از مدیر، سینمادار، تهیه‌کننده یا کارگردان - به جای مخاطب تصمیم می‌گیرند و حکم صادر می‌کنند. مثلا این‌که مخاطب ایرانی با سینمای وحشت میانه ندارد یا سینمای جنگ دیگر دوره‌اش گذشته و نمی‌فروشد یا مردم دیگر دل و دماغ گریه کردن ندارند و از این قبیل قضاوت‌ها که باعث می‌شود یک گونه سینمایی کم تولید شود و به انزوا برود. مدیران هم در جهت دادن به حمایت‌هایشان در تولید و اکران همین قضاوت‌های بی‌مبنا را لحاظ می‌کنند. اتفاقا در سال‌های اخیر ژانرهای حمایت شده توسط بخش دولتی همواره با استقبال سرد مردم مواجه شده‌اند و البته کم نبودند فیلم‌هایی که خلاف پیش‌بینی سینمادار و تهیه‌کننده و حتی پخش کننده، پرفروش شده‌اند یا برعکس نفروخته‌اند.

اگر گاهی فیلم‌هایی که قبلا می‌فروختند حالا استقبالی از آن‌ها نمی‌شود، یکی از دلایلش هم کار نکردن سینماگران طرازاول آن گونه یا شاخه است یا مهیا نبودن شرایط برای آن‌که فیلم خوب بسازند. مثلا اگر سینمای منتسب به کودک نمی‌فروشد دلیلش آن است که سینماگران خوب یا به دلیل مهیا نبودن شرایط، سراغ این شاخه نمی‌روند یا اگر می‌روند امکان ساخت فیلم خوب ندارند. بنابراین کار به دست فیلمسازان ضعیف‌تری می‌افتد که امکانات فیلمسازی در اختیارشان قرار می‌گیرد اما قریحه و توان ساخت فیلم خوب را ندارند.

از سوی دیگر ممکن است در مقاطعی سینمارو‌ها به یک گونه سینمایی مثلا کمدی یا رومنس‌های دخترپسری یا ملودرام‌های اشک‌آور بیشتر توجه نشان دهند اما اولا این اقبال نشان دادن‌ها همیشگی نیست که بتوان فرموله‌اش کرد و مهم‌تر این‌که درنهایت خط‌قرمز تماشاگر ایرانی «فیلم خوب» است. مهم این است که سفره سینما رنگین باشد و به همه سلیقه‌ها که در کشور ما واقعا گوناگون هستند حق انتخاب بدهد. واقعا سهم آن‌ها که فیلم رزمی دوست دارند در سینمای ما کجاست؟ سهم آن‌ها که اکشن دوست دارند یا از فیلم‌های پلیسی و معمایی لذت می‌برند چیست؟ کسی چه می‌داند؟ شاید با ایجاد این تنوع، پای بسیاری به سینما باز شود که تا به حال گذرشان به آن نیفتاده است.

مخاطب ایرانی همواره ثابت کرده فارغ از ژانر، از فیلم خوب استقبال می‌کند. این درست که بعضی فیلم‌های خوب کم‌فروش بوده‌اند ولی یادمان نرود یکی از وجوه سینما، سرگرم‌سازی است و فیلمی که به عنصر جذابیت، متناسب با محتوای خود، بی‌توجه باشد، فیلم خوب و کاملی نیست و پاسخ مناسبی از مخاطب نصیبش نمی‌شود و یادمان نرود سرگرمی فقط خندیدن یا هیجان نیست، گریه و ترس و... هم هست.

مخاطبان سینمای ایران آن‌قدر متنوع هستند که به همه جور فیلمی نیاز دارند و از همه جور فیلم خوبی استقبال می‌کنند. آن‌ها خوشبختانه آن‌قدر غیرقابل پیش‌بینی‌ هستند که به سود سینما و مخاطبان آن است که کسی جای آن‌ها تصمیم نگیرد.

امسال سال اقبال معنادار مخاطبان سینمای ایران به ملودرام بود. این اتفاق خوبی است. فکر می‌کنم مردم ایران با توجه به روحیات‌شان با ملودرام ارتباط خوبی برقرار می‌کنند. پس از سال‌های دهه 60 که ملودرام‌ها خوب جواب می‌داد و نمونه‌های قابل قبول و بعضا ماندگاری هم تولید شد، گوشه‌گیری ملودرام طی دو دهه در سینمای ایران محسوس بود.

اما تولید و اکران موفق چند ملودرام قابل توجه در دو سال گذشته مثل «پل چوبی»، «من مادر هستم»، «من همسرش هستم»، «بی خداحافظی»، «یکی میخواد باهات حرف بزنه»، «بوسیدن روی ماه»، «برف روی کاج‌ها»، «آینه‌های روبه‌رو»، «دهلیز»، «حوض نقاشی»، «دربند»، «هیس دخترها فریاد نمی‌زنند»، «گذشته»، «رسوایی»، «تاج محل» و چند فیلم دیگر موجب شد این ژانر تاثیرگذار، احیا شود. فیلم‌هایی که تا اینجا هریک به نمایش درآمده‌اند، در اکران موفق بوده‌اند.

ملودرام از آن ژانرهایی است که هرگاه درست و منطبق بر اصولش ساخته شده از مخاطبان ایرانی جواب مثبت گرفته است. حالا مهم نیست با پس‌زمینه اجتماعی، خانوادگی و حتی سیاسی ساخته شده باشد اما نکته مهم آن است که همه باید مراقب باشند این موفقیت‌ها موجب اووردوز این ژانر و به کما رفتن سایر ژانرها نشود!

 

منبع: روزنامه بهار

5851 - هادی حیدری

 

Header

پرونده های ویژه سی نت از دوره های برگزاری جشنواره فیلم فجر

 

::  نقل مطالب و عکس های اختصاصی سی نت بدون ذکر منبع، نام نويسنده و نام عکاس ممنوع است  ::


صفحه اول  |  فیلم ها  |   هنرمندان   |   نقد و یادداشت  |  نويسنده ها   |  ویدئو  |  پرسش و پاسخ   |  درباره ما    تماس با ما  |   جدول فروش   |   تبلیغات


ماهنامه سینمایی «برش های کوتاه» (جدید)

::  سردبیر: احمد شاهوند  ::

 


تقدیر از احمد شاهوند در اولین جشن رسانه های سینمایی  تقدیر شده در چهارمین جشنواره وب به عنوان بهترین سایت فیلم به انتخاب کاربران  تقدیر شده در جشنواره نشریه های اینترنتی

  كليه حقوق اين سايت براي سایت سی نت (cinetmag.com) محفوظ است.

Copyright © 2003 - 2019 Cinetmag.com All rights reserved


طراحی و اجرا: استودیو سی نت