صفحه اول - فیلم ها - نقد و یادداشت - ویدئو - هنرمندان - جدول فروش - نویسنده ها - جدول ارزشگذاری نویسندگان

پرسش و پاسخ   |  درباره ما   |   تماس با ما   |   تبلیغات  |   ماهنامه سینمایی «برش های کوتاه» (جدید)

انتخاب رنگ پس زمینه صفحه: 

پربیننده ترین نقدها و یادداشت ها

سی نت  >> اخبار و مطالب  >> مشاهده متن اخبار

چیزهایی هست که می دانی / ... ترین های جشنواره سی ام

:: 1 اسفند 1390  8:46:42 PM  ::

احمد شاهوند

سی نت: جشنواره سی ام، طی شانزده سالی که با جدیت تمام جشنواره فیلم فجر را پیگیری می کنم، متوسط ترین دوره ای بود که تجربه کردم. دوره ای که در آن حتی فصل ماندگاری در خاطر ثبت نشد و تعداد فیلمهای بسیار ضعیفش به تعداد انگشتان دست نرسید.

البته نقش اصغر فرهادی در بالا بردن عیار یک فیلم خیلی خوب ایرانی در ارزشگذاری فیلم های امسال بی تاثیر نبود. فرهادی بدجوری سختگیرمان کرده. طوریکه همه فیلم های امسال را ناخودآگاه با آثار او می سنجیدیم و در بهترین شکل ممکن هیچ فیلمی موفق نشد سه ستاره به معنای «خیلی خوب» بگیرد.

امسال دست و دلم به یادداشت های جشنواره ای نرفت و نگاه تیترواری هم که در خبرنامه آن لاین جشنواره به 27 فیلم داشتم باب میلم نبود. در ادامه تنها به نکته هایی بسنده کردم که جمع بندی من از جشنواره سی ام است.

فراتر از انتظار:
* تلفن همراه رئیس جمهور (با توجه به فیلم ضعیف «در امتداد شهر» و حتی «دموکراسی تو روز روشن»)
* گشت ارشاد (با توجه به فیلم ضعیف «چارچنگولی» و بازگشت سهیلی به دوران «سنگ کاغذ قیچی»)
* ضد گلوله (با توجه به پیشرفت بسیار زیاد نسبت به «بعدازظهر سگی سگی»)
* یکی می خواد باهات حرف بزنه (با توجه به پیشرفت بسیار زیاد نسبت به «قرنطینه»)
* چک (با توجه به پیشرفت نسبت به «زنان ونوسی مردان مریخی». البته همچنان بهترین فیلم راست گفتار «نقاب» است)
* ملکه (بازگشت باشه آهنگر به دوران «فرزند خاک» پس از فرودی در «بیداری رویاها» و خودنمایی اش به عنوان یک کارگردان در «ملکه»)
* زندگی خصوصی آقا و خانم میم (با توجه به شنیده ها درباره «در میان ابرها»، دومین فیلم حجازی پیشرفت محسوسی نسبت به کار اولش است)
* پنهان (با توجه به «دیگری»)
* روزهای زندگی (فیلم را ندیدم، اما طبق شنیده ها شیخ طادی نسبت به فیلم های سابقش، پیشرفت محسوسی داشته است)

پایین تر از انتظار:
* اکباتان (سقوط فیلم به فیلم کارخانی در امر کارگردانی و فیلمنامه. فیلم سومش سقوط آزاد وحشتناکی است. «ریسمان باز» از دست کارگردانش در رفته بود.)
* بوسیدن روی ماه (با اینکه اسعدیان همه سعی خود را کرده که در رده «طلاومس» باقی بماند، اما فیلم جدیدش داد می زند که تمام قوای کارگردانش به بار ننشسته است)
* یه عاشقانه ساده (دستگرمی و زنگ تفریح ساده و جمع و جور از کارگردانی که دو فیلم بسیار خوب «مکس» و «کافه ستاره» را در کارنامه دارد.)
* آمین خواهیم گفت (حالا می توان به راحتی گفت که «سیزده پنجاه و نه» فیلم متوسطی است)
* پل چوبی (فیلم متفاوت و مهجور «چه کسی امیر را کشت؟» همچنان بهترین فیلم کرم پور است)
* نارنجی پوش (وقتی مهرجویی در هشتمین دهه زندگی شوخ و شنگ شود و «سینما» را به مسخره بگیرد حاصلش می شود «آسمان محبوب» و «نارنجی پوش». تصور کردن کارگردان هامون، بانو، سارا، پری، لیلا، مهمان مامان و حتی میکس و سنتوری در حتی یکی از نماهای «نارنجی پوش» بسیار سخت است)
* بیداری (فیلم را ندیدم اما طبق شنیده ها، موتمن از شب های روشن به کمدی ناخواسته ای رسیده که «پوپک و مش ماشاءاالله» در کنارش شاهکار است)
* در انتظار معجزه (فیلم را ندیدم اما ظاهرا صدرعاملی برای ادای دین به اصغر فرهادی به تصویر کردن همان طرح یک خطی بسنده کرده و فیلمش پر از آب شده است. رسیدن به جایگاه «من ترانه پانزده سال دارم» خیلی دور از انتظار شده است)

همانی بودند که باید می بودند:
* بی خود و بی جهت (همانی است که از کاهانی توقع می رفت. یکدست و پر از جزئیات.)
* یک روز دیگر (با اینکه فیلم یه ده سالی دیر ساخته شده، اما آنقدر درست و استاندارد کارگردانی شده که جای هیچ حرفی باقی نگذاشته است.)
* پذیرایی ساده (در ادامه فضای شوخ و شنگ «کارگران مشغول کارن». ظاهرا حقیقی با این فضا راحت تر است)
* بی خداحافظی (همین که احمد امینی در این فیلم کارگردانی اش را به رخ می کشد کافی است تا پس از نه سال، در حد و اندازه های «این زن حرف نمی زند» نشان دهد.)
* خرس (فیلم را ندیدم اما گویا در فضای سه گانه برف و جنگل کارگردانش است. بی کم و کاست)

فیلم اولی هایی که امیدوارمان کردند:
* میگرن: مانلی شجاعی فرد نشان داد که مدیوم سینما را خیلی خوب می شناسد و کارگردان بسیار قابلی است.
* برف روی کاج ها: با اینکه معادی در انتخاب شخصیت ها و فضاها بشدت تحت تاثیر فرهادی است، اما فیلمش روی پا می ایستد. با اینکه در شخصیت پردازی بشدت لنگ می زند)
* بغض: اصلا توقع چنین فیلم خوش ساختی را از درمیشیان نداشتم. مشخص است که روی تک تک نماها کار شده و ایده عدم نمایش شخصیت های فرعی بسیار عالی است.

فیلم اولی هایی که انتظارمان را برآورده نکردند:
* خوابم می آد: عطاران در یک سوم ابتدایی فیلم موفق می شود طنز نو و جذابی را ارائه کند که اگر به همین شکل ادامه می یافت، یکی از بهترین کمدی های تاریخ سینمای ایران شکل گرفته بود. اما وقتی بحث آدم ربایی به میان می آید، فیلم لحن دیگری به خود گرفته و از دست می رود. حتی آن پایان بندی و سقوط اتومبیل و ... به کمک کارگردان نمی آیند.
* دزدان خیابان جردن: فیلم را ندیدم. اما به گواه اکثر دوستانی که فیلم را دیده اند، از کارگردانی که سواد سینمایی دارد و نقد فیلم می نویسد چنین کمدی دست چندم و به قول قدیمی ها مبتذل بعید بود.

بهترین افتتاحیه:
* یکی می خواد باهات حرف بزنه: فیلم در اولین سکانس خود موفق می شود تماشاگر را با خود همراه کند و ده دقیقه معرکه جشنواره سی ام را رقم بزند.
* چک: از معدود فیلم های جشنواره که در همان دقایق اولیه موفق می شوند به بهترین شکل ممکن داستان خود را آغاز کنند. «چک» خیلی زود راه می افتد و موفق می شود تا انتها ریتم سرخوشانه خود را حفظ کند.

بهترین پایان بندی:
* تلفن همراه رئیس جمهور: با اینکه یک سوم نهایی فیلم به دلیل در اختیار نداشتن زمان کافی، سرهم بندی شده است اما ایده دیوانه شدن قربانعلی و توهم رئیس جمهور بودن وی، بهترین پایانی بود که می شد برای فیلم ترسیم کرد.
* میگرن: داستان هنگامه قاضیانی و اینکه در انتها از پیله ای که دور خود تنیده بیرون می آید و متوجه به بلوغ رسیدن دخترش و عشقی که شاید جایش در زندگی خالی بود می شود و ریشه های قالی که دیگر شاهد وسواس او نیستند، به بهترین شکل بسته می شود.
* بی خداحافظی: وقتی رضا صادقی زیر باران مادرش را ملاقات می کند، فیلم به بهترین شکل به پایان می رسد.
* بی خود و بی جهت: وقتی مادری با اقتدار خبر از برگزار نشدن مراسم و عدم دعوت مهمانان می دهد، فیلم کاهانی خلاف جهت یک سوم پایانی اش به پایان می رسد.
* یک روز دیگر: فتحی موفق می شود با درایت، فیلمنامه درست و درمونش را بدون اینکه تماشاگر بتواند پایانش را حدس بزند، جمع کند. آن هم وقتی سرنوشت همه آدمهایی را که تماشاگر مدت کوتاهی با آنها همسفر شده، در انتها به نمایش درمی آید، جمع شدن درست و حسابی فیلم بیشتر به چشم می آید.
* بغض: یک سوم پایانی تماشاگر حق را به بابک حمیدیان می دهد و به این باور می رسد که باران کوثری سر او کلاه گذاشته است. اما آمدن فاز دوم فلاش بگ و وقتی با باران کوثری همراه می شویم، تمام حدسهای تماشاگر از بین می رود.

بدترین پایان بندی:
* گشت ارشاد: در بدترین شکل ممکن، فیلم می بایست پس از مرگ هر سه نفر در نمایشگاه اتومبیل و جایی که سه قهرمان ما پس از مرگ چشم باز می کنند، تمام می شد. اما سهیلی به این پایان قانع نمی شود و در ادامه تصاویری به خوردمان می دهد که با هیچ متر و معیاری به فیلم نمی چسبند.

پایان بندی هایی که نمی شد از ابتدا آن ها را حدس زد:
* بوسیدن روی ماه: کسی یک دقیقه قبل از مرگ شیرین یزدانبخش حتی نمی توانست چنین حدسی بزند. با اینکه این پایان وصله ناجوری به فیلم باشد.
* چک: راست گفتار بدجوری در انتها وقتی آدمها به بانک می روند تا چک را وصول کنند، بدجوری حالشان را و بالطبع حال تماشاگر را می گیرد.
* بغض: کسی فکرش را نمی کرد که باران کوثری سر حمیدیان کلاه نگذاشته باشد.
* بی خود و بی جهت: همه رشته های تماشاگر و شخصیت ها را مادر نگار جواهریان در بازگشت دوباره اش به راحتی آب خوردن پنبه می کند.

فصل های منتخب:
- وقتی افشین هاشمی سراسیمه و با استرس دختری را به خانه می آورد (میگرن)
- کل فصل شبانه و دونفره ترانه علیدوستی و صابر ابر در اتومبیل (پذیرایی ساده)
- فصل کندن قبر توسط کاوه برای نوزاد فوت کرده (پذیرایی ساده)
- فصل دوئل نهایی (یه عاشقانه ساده)
- ده دقیقه ابتدایی (یکی می خواد باهات حرف بزنه)
- فصلی که میلاد کی مرام برج مخفی دیده بانی را کشف می کند (ملکه)
- فصلی که مهناز افشار جلوی آینه میز توالت نشسته و صابر ابر به وی پیشنهادی می دهد (برف روی کاج ها)
- فصلی که پانته آ بهرام زیر خاور دراز می کشد تا ماشین از رویش رد شود (بی خود و بی جهت)

لحظه های منتخب:
- موزیک اس ام اس گوشی حاجی (گشت ارشاد)
- انتهای فیلم. وقتی ریشه های قالی دیگر مرتب نمی شوند (میگرن)
- لحظه های که زن بابک حمیدیان، لنگه کتانی هایی را که شوهرش برایش خریده پای فتانه ملک محمدی می بیند (پنهان)
- تمام لحظه هایی را که کارگردان آگاهانه چهره شخصیت های فرعی را نشان نمی دهد (بغض)

پرونده های ویژه سی نت از دوره های برگزاری جشنواره فیلم فجر

::  نقل مطالب و عکس های اختصاصی سی نت بدون ذکر منبع، نام نويسنده و نام عکاس ممنوع است  ::

صفحه اول  |  فیلم ها  |   هنرمندان   |   نقد و یادداشت  |  نويسنده ها   |  ویدئو  |  پرسش و پاسخ   |  درباره ما  |   تماس با ما  |   جدول فروش   |   تبلیغات

ماهنامه سینمایی «برش های کوتاه» (جدید)

::  سردبیر: احمد شاهوند  ::