صفحه اول - فیلم ها - نقد و یادداشت - ویدئو - هنرمندان - جدول فروش - نویسنده ها - جدول ارزشگذاری نویسندگان

پرسش و پاسخ   |  درباره ما   |   تماس با ما   |   تبلیغات  |   ماهنامه سینمایی «برش های کوتاه» (جدید)

انتخاب رنگ پس زمینه صفحه: 

پربیننده ترین نقدها و یادداشت ها

سی نت  >> اخبار و مطالب  >> مشاهده متن اخبار

برای شهاب حسینی

تو رویایی هستی مرد

:: 21 شهریور 1390  9:59:06 PM  ::

سی نت: علاقه شخص من به شهاب حسینی از سریال "پلیس جوان" شکل گرفت. نگاهش آنچنان مرا آرام می کرد که از ده ها مسکن و آرام بخش برایم کارسازتر بود. محو نگاه پر حیا و مردانه اش شده بودم. جوانی که مثل هیچکس نبود. او و چهره اش فوق العاده جوان می زدند اما نگاه و عمق وجودیش پرتجربه بود. یک مرد کارکشته که انگار جوان نبود و بر خلاف چهره اش تفکر آرام و مسنی داشت. فوق العاده اندیشمند و باشعور. یک مرد آبدیده که در ذره ذره وجودش انسانیت و معرفت را می دیدی. او بر خلاف دیگر همپیشانش روح داشت! و از این روح به نفع احسن در خدمت جسمش استفاده می کرد. خلاصه که از همان اول دل علاقمندانش را ربود.

حسینی در ابتدا ابزار زیادی در بازیگریش نداشت و بیشتر با درست بیان کردن و بازی پر سوز و گداز نقشهای خود را شکل می داد. در چند اپیزود از سریال "همسفر" هم بر همین منوال بود. او همیشه درست و اصولی بازی می کرد اما هیچوقت به یک هیبت بازی بی نظیر نرسیده بود. در "شمعی در باد" به داشته های بازیگری خود اضافه کرد و بسیار درست و مهندسی شده دیالوگ می گفت و حرکات به جایی داشت. او از معدود بازیگرانی است که فقط اکشن ندارد و بسیار بجا و به موقع ری اکشن هم نشان می دهد.

در "قتل آنلاین" پارا فراتر گذاشت و بسیار دوست داشتنی نقش جوانی توهم زده که هرچه حقیقت بود با یک دیدگاه بی خردانه چرک و ننگ می دید را بازی کرد.

برای اولین بار در "بچه های ابدی" نقشی که کوچکترین کاربردی در پیشبرد داستان نداشت بازی کرد و البته چنگی هم به دل نمی زد.

حالا او از اوجی فاصله گرفته بود که "پلیس جوان" و "شمعی در باد" را در کارنامه اش داشت. در "تب سرد" هم که آنچنان باید و شاید دیده نشد و خیلی از تماشاگران به دلایل نامعلوم این سریال را پس زدند.

دیگر محبوبیت آن روزهای ابتدایی را نداشت و کارگردانها و تهیه کنندگان خیلی ظالمانه فیلمهای مهمی را به او پیشنهاد نمی کردند. یعنی چشمشان نمی دید هنرش را؟

در اواسط سال 86 با پخش سریال "مدار صفر درجه" صعود شگرفی در حرفه خود کرد و نقل محافل هنری شد. اعتقادات و هنرش او را به بالا کشید. هیچکس از او حمایت نکرد. مثل یک مرد وایستاد و جنگید و در روزگار جذابیت چهره و رانت و ادا خود را بالا کشید.

شهاب هیچوقت دلباخته بازیهای سینمای بدنه نشد و فرم هنری خود را خارج از آن محدوده می دید. برای همین محبوبیتها و حاشیه های این گروه از بازیگران را نداشت و سعی می کرد به هر چیزی متوسل نشود تا دیده شود. پیشتر هم اشاره کردم که او با همسالانش فرق داشت و روح اندیشمند و مسنی در وجودش بود.

استارت بازیهای بی نظیرش را از سال 87 با اقتدار زد. او همیشه خوب بود و قواعد بازیگری را می دانست اما هیچوقت فکر نمی کردم اینقدر تغییر کند. او حالا از همیشه خوب بودن به بی نظیر بودن رسیده بود. یک پیشرفت چشمگیر: "سوپر استار"، "درباره الی"، "پرسه در مه"، "جدایی نادر از سیمین" فوق بازیهای او بودند که استانداردهای بازی در ایران را هم تغییر دادند.

شهاب همیشه از عنصر تکنیک و حس به اندازه بهره می گیرد و هیچ چیزش خارج نمی زند. صدا، چهره، فیزیک، ری اکشن، لحن همه چیزش به اندازه بود. او در کنار بازیش و حرفه اش به داشته های زیادی در اخلاق هم رسیده بود که انصافا باعث حسد می شود او حتی کوچکترین بدخواهی هم نداشته باشد و منتقدانش هم تحسینش می کنند.

اگر به شهاب نازنینم نمی گفتم تو رویایی هستی مرد انصافا در دلم گیر می کرد و غده می شد. این همه وجنات فقط در یک آدم؟ زیادی خوب نیستی شهاب؟ چه الگوی قشنگی هستی مرد. یک آدم بسیار مبادی آداب و متین که هربار با مصاحبه اش آدم را به تفکر وا می دارد. چه قدر مانند تو بودن خوب است ... چه قدر حال سینما با وجود تو خوب است ... چه رویای خوبی است شهاب حسینی ... اری رویا. که در این جهان ادا و اطوار و دروغ و تزویر و رانت و نیرنگ خودش رویاست.

چه قدر شهاب حسینی بودن خوب است.

پرونده های ویژه سی نت از دوره های برگزاری جشنواره فیلم فجر

::  نقل مطالب و عکس های اختصاصی سی نت بدون ذکر منبع، نام نويسنده و نام عکاس ممنوع است  ::

صفحه اول  |  فیلم ها  |   هنرمندان   |   نقد و یادداشت  |  نويسنده ها   |  ویدئو  |  پرسش و پاسخ   |  درباره ما  |   تماس با ما  |   جدول فروش   |   تبلیغات

ماهنامه سینمایی «برش های کوتاه» (جدید)

::  سردبیر: احمد شاهوند  ::